اخرین شب جهان

به اخرین شب دنیا فکر کردی؟
اره،قطعا توی فیلم ها دیدی که مردم سراسیمه و پریشان به این سمت و اون سمت میدوندن و همه منتظرن تا یه قهرمان بی هیچ چشم داشتی از خود گذشتگی کنه و ادم ها رو نجات بده و یه بار دیگه این گونه ی پستان دار از انقراض حتمی نجات پیدا کنه و خطر از بیخ گوششون رد شه. 
ولی اخرین شب دنیا قطعا اینطور نیست. 
من فکر می‌کنم، اخرین شب جهان،بالاخره همه میفهمن که از این یکی دیگه نمیشه قسر در رفت. همه میدونن دیگه زمانی نمونده. همه میفهمن که حالا وقتشه تلفنا رو بردارن و به اونایی که حرف نگفته دارن، حرفاشونو بزنن.
اخرین شب جهان،خطوط تلفن پر میشن از حرف های یه عمر در گلو مانده ، از بغض هایی که بالاخره شکسته میشه.پر میشه از عذر خواهی ها و خنده هایی لابه لای اشک.فرودگاه ها پر میشه از ادمایی که بعد از سال ها میخوان به جایی که بهش تعلق دارن برگردن،قطار ها پر میشه از ادمایِ مسافرِ بدونِ چمدون و تمام شهر پر میشه از ادمایی که زدن به دل خیابون تا برای آخرین بار خیابون های مورد علاقه شون رو ببینن،کوچه ها پر میشه از ادمایی که اومدن برای خاطره بازی.
جهان برای یه بار هم که شده دست از جنگ بر میداره.گویندگان خبر دست از گزارش برداشتن هایِ بی پایان بر میدارن و نویسنده ها به کارکتر هاشون رحم میکنن و پایان های خوش براشون رقم میزننو بیخیال قضا و حکمت و تقدیر میشن و دنیا برای یه بار هم که شده، برای لحظه ای هم که شده تبدیل میشه به مهربونترین سیاره ی کهکشان و هستی.
من فکر میکنم شاید همگی تصمیم بگیرن که اخرین شب جهان رو با عزیزانشون بگذرونن،شاید هم همه باهم به این نتیجه برسن که به یه جشن به وسعت یه کره نیاز دارن. گلس های شامپاین رو به سلامتی اخرین شب جهان بالا ببرند و تا اخرین ثانیه ها مشغول رقصیدن باشن و برای یه بار در عمرشون،به فردایی فکر نکنن.با طلوع خورشید خداحافظی کنند و کوک های ساعتشون رو خاموش. 
اره.اخرین شب جهان قطعا بهترین شب جهان خواهد بود.
و من منتظرش خواهم موند،حتی اگر عمرم بهش قد نده.