و حالا درست زیر یکی از اون رعد و برق های ترسناک نشستم، اهنگ محبوبم رو گوش میدم وصدای بارون زمینه ی اهنگو میسازه و باد، موهای تازه بلند شده رو میکوبه به صورتم...
حال خوبیه...جاش خالی...جای سربازی که معلوم نیست اصلا کجاست!!!؟؟
امیدوارم هرجا هست بازم بخنده...بازم شاد باشه...دنیا به ادمایی شبیه اون نیاز داره...شبیه مرد خاکستری....
نوشته شده در سه شنبه ۵ اردیبهشت ۱۳۹۶ساعت 12:46 AM توسط مگی|
کوک های ناتمام من...برچسب : نویسنده : margarethaso بازدید : 127