Everything comes back to you

اول اینکه عنوان، یه قسمت از اهنگیه که همین دو سه ساعت پیش منتشر شده و تا یه هفته ی آینده قراره تنها آهنگی باشه که میگوشم!(این اصلا بیماری نیست!!فقط شور یه چیزی رو در اوردنه!!)

این روزا هم هم کاری نمیکنم،هم وقت نمیکنم به کاری برسم!!!! هم زمان دارم سه تا داستان رو پیش میبرم که پنجتا شخصیت توی هر سه تاش ثابته!!!!! البته به گمونم یکیش به همین زودی ها تموم شه!! شاید این یکم عجیب غریب باشه اما خب،دلم برای شخصیت های داستانم تنگ میشه...برای مگی که یه کپی کامل از خودم بود،با همه ی نقص هاش و کمو زیادی هاش،بلند پروازی هایی که باور نمیکرد واقعی شن اما شدن...دلم برای مگی،برای امانتای همیشه شیطون،برای امیلی که با بی عدالتی به کشتن دادمش،برای زین مهربون،برای نایل خنده رو،برای لویی که با همه ی دردسراش قوی موند، برای لیام که دست یاری گر مگی بود،برای دایانا هم حتی دلم تنگ میشه!با همه ی رو اعصاب رژه رفتنهاش و اون لحجه ی امریکاییه عجیبش و راه رفتهایی که بی شباهت با مدلینگای ویکتوریا سکرت نبوده...برای همشون تنگ میشه و میدونم که این اولین باره که از اعماق قلبم برای تموم شدن یه داستان ناراحتم...اما نبایدباشم، به هر حال،مگی حالا بزرگ شده،بچه ی خودش رو داره،زین رو داره،یه مسیر پر شیب و خطرناک رو گذرونده،فکر کنم بتونه از حالا به بعد رو خودش،بدون کمک من ادامه بده،به گمونم به اندازه ی کافی داستان عجیب غریبو باورنکردنیشو تعریف کردم،حالا باید بزارم خودش پیش بره،بدون من.مطمئنم از پسش بر میاد.

وبعد چی میشه؟البته من داستان یه مایلز دیگه رو شروع میکنم،یه دختر دیگه،با تلخی ها و شیرینی های راه خودش.من عاشق خاندان مایلزم...اگرچه،اونها تنها توی داستانا زندگی میکنن...

پایان هر چیزی خوشه،حتی اگر برای اون پایان اشک ریخته شه. 

کوک های ناتمام من...